Een goede arts worden. Iemand betrouwbaar. Iemand waarop men durft bouwen. Iemand die men graag ziet. En die men graag wil blijven zien. Ik was daar vroeger op een monomane, verkrampte manier mee bezig. Het was allemaal zó belangrijk voor mij dat ik doodsbang was om dat te verliezen. Er hing ontzéttend veel van af. Teveel.
Ondertussen heb ik meer leren relativeren. Ik zeg bewust niet “leren loslaten” want, mijn god, wat is het toch hatelijk als mensen zeggen dat je “Wat meer moet leren loslaten”.
Wat moet ik leren loslaten? Mijn gevoel? Mijn gedachten? Mijzelf??
Nee, ik heb niet het gevoel dat ik beter ben geworden in loslaten. Maar ik ben niet langer mijn beroep. Ik durf te zijn wie ik ben en mijn beroep staat daar los van. Dat doodsbang zijn om “niet goed genoeg” te zijn. Om niet leuk genoeg, slim genoeg of mooi genoeg te zijn. Dat heb ik leren herkennen en plaatsen. Dat is onzekerheid die mij probeert klein te houden. En ik hoef niet klein te zijn. Niemand hoeft klein te zijn. Ook jij niet.
Dus, reminder van de week: Stop met overleven en begin met leven. Stop met het jezelf zo ontzettend veel moeilijker te maken dan het is. Stop met te geven om wat anderen denken en start met je eigen gedachten te bekijken. Want jij maakt je klein. Jij voert de druk op. Jij laat het toe. En weet je…dat hoeft helemaal niet…. Want je mag er zijn. Onafhankelijk van wat je doet, maakt of bereikt. JIJ MAG ER ZIJN!
Verbinding is wat je nodig hebt dus maak je enkel druk om de verbinding die er echt toe doet. Ga daar waar warmte is en ga weg waar ge u klein maakt. Kijk. Luister. Praat. En vraag een knuffel wanneer je die nodig hebt.
Wees jezelf. Geen verkrampte, mini-versie van jezelf. En live your truth. Elke dag opnieuw.
“Truth is like the sun. You can shut it out for a time, but it ain’t goin’ away.” – Elvis Presley
Silke