“Dat je bijzondere dingen doet, maakt het zeer waarschijnlijk dat je een bijzonder mens bent.”- Ilja Leonard, Grand Hotel Europa
Waarom willen we almaar verder reizen en streven we onophoudelijk naar unieke ervaringen; naar het doen van bijzondere dingen?
OMDAT WE BANG ZIJN.
Ik wil hier niet veralgemenen dus mijn excuses als deze stelling niet op jou van toepassing is, maar ik ben er van overtuigd: algemeen genomen zijn mensen bange wezens.
We zijn bang om alleen te zijn. Niet goed genoeg te zijn. Vreemd te zijn. Anders te zijn. En tegelijk niet anders genoeg.
Bang om niet uniek te zijn. Niet bijzonder. Niet memorabel. En dus vergeten te worden. Of misschien zelfs al half vergeten te zijn.
Dus we zoeken. En blijven zoeken. Naar dingen die ons onderscheiden van anderen.
Angst is niet noodzakelijk slecht. Angst is een sterke motivator die mensen kan aanzetten om hard te werken, zichzelf uit te dagen en te verbeteren. Maar angst mag ons leven niet gaan overnemen.
Acute, kortstondige stress valt perfect te managen en houdt ons veerkrachtig. Het is als het ware een training voor ons autonoom zenuwstelsel. Met een loopje werken we aan onze conditie en met een “stresske” werken we aan onze veerkracht! Maar aanhoudende stress is niet gezond. Wanneer stress chronisch wordt, gaat ons lichaam in overlevingsmodus. Met een allesbehalve positieve weerslag op ons mentaal en fysiek welzijn. Chronisch stress verhoogd het risico op overgewicht, suikerziekte, hart- en vaatziekten, depressie, angststoornissen,… Geloof mij, MISERIE! 😬🫣
Die angstgedreven drang naar nieuwe ervaringen en materiële zaken is echter vaak geassocieerd met een verlangen naar veiligheid en een vervullend leven. We denken (hopen) door meer te bereiken een groter gevoel van veiligheid, geluk en aanvaarding te bekomen. Dus de vraag is niet: “Moet ik stoppen met doen waarmee ik bezig ben?”, maar wel “Zorgt hetgene waar ik mee bezig ben voor de vervulling waar ik naar op zoek ben?”…
“The presence of anxiety is unavoidable, but the prison of anxiety is optional.” – Max Lucado
Silke